ΜΕΤΡΩ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ
Και ήρθε το πρώτο κύμα… και κάτι έφερε…. έφυγε…. και κάτι πήρε!!
Και τώρα ήρθε το δεύτερο κύμα…. σίγουρα κάτι έφερε… και σίγουρα καθώς θα απομακρύνεται κι αυτό από την ακτή, κάτι θα πάρει μαζί του!!
Έτσι είναι τα κύματα!!! Άλλα τα βλέπεις να έρχονται, γλυκά και αθώα… και να «σκάνε» στην ακροθαλασσιά, ίσα-ίσα για να αφήσουν λίγο από τον αφρό τους…. τα μικρά βότσαλα ίσα που κουνιούνται ή ένα φύκι μόλις που τραβιέται προς τα μέσα. Άλλα πάλι τεράστια, γεμάτα ορμή, έτοιμα να «καταπιούν» ότι βρεθεί μπροστά τους, θα ξεβράσουν ότι κουβαλάνε, από θολούρα και λάσπη μέχρι και ψαρόβαρκες και θα τραβήξουν μέσα ότι αδύναμο δεν μπορεί να κρατηθεί, ότι δεν έχει βάσεις και «ρίζες βαθιές».
Έτσι είναι και τα «κύματα» στη ζωή μας και στην καθημερινότητά μας. Τα μικρά και αθώα μας κάνουν και ονειρευόμαστε, ταξιδεύουμε μακριά. Άλλα όμως είναι διαφορετικά. Η ορμή τους είναι ανυπολόγιστη. Κανείς δεν γνωρίζει τι θα ξεβράσουν. Δεν μπορούμε να αποτρέψουμε «τη λάσπη, τη θολούρα και τα κατακάθια» που θα μείνουν… και καθώς θα αποτραβιούνται… άραγε τι θα απολέσουμε και τι θα επιτρέψουμε να πάρει φεύγοντας?? Μπορούμε να ελέγξουμε τα κατακάθια και τις απώλειες?? Από το πρώτο, πρέπει το συντομότερο δυνατόν να απομακρύνουμε και να καθαρίσουμε ότι βλαβερό και επικίνδυνο μείνει πίσω… για τις απώλειες, για να ελαχιστοποιηθούν, πρέπει να ενισχύσουμε, να σταθεροποιήσουμε τις βάσεις.
Αυτό που πρεσβεύει και κάθε τι που αγαπά ο καθένας μας λοιπόν πρέπει να το διαφυλάξει πάντα καθαρό, από τις «λάσπες και τα κατακάθια» κάθε κύματος, αλλά και στερεό, με ρίζες που θα φτάνουν στα βάθη της ψυχής, ώστε να είναι αδύνατον να παρασυρθεί στο σκοτεινό βυθό της θάλασσας.
Αυγουστιάτικα… όχι σε μια ακρογιαλιά… μετρώ τα κύματα… όχι της θάλασσας… μιας πανδημίας.
Καλή Αντάμωση!!!
ik 24/8/2020
